Πριν από 16 χρόνια (τέτοιος καιρός περίπου, το 1998) ένας Έλληνας πολιτικός αποφάσισε να πάει ενάντια στους κανόνες του παιχνιδιού. Ο τότε υφυπουργός ΠΕΧΩΔΕ, Θόδωρος Κολιοπάνος, ένας άνθρωπος χαμηλών τόνων, αμφισβήτησε ουσιαστικά το δικαίωμα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να επιβάλει τα μεταλλαγμένα. Σε ένα Συμβούλιο Υπουργών πρότεινε να παγώσει μέχρι νεωτέρας η καλλιέργεια μεταλλαγμένων στην Ευρώπη. Σε πείσμα της Επιτροπής, κέρδισε την απαραίτητη υποστήριξη πολλών κρατών-μελών, πέτυχε το «μορατόριουμ» στην καλλιέργεια μεταλλαγμένων στην Ευρώπη και τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Χωρίς παράτες και χωρίς ταρατατζούμ.
Ο τότε υφυπουργός αποφάσισε λοιπόν να πάει κόντρα στις εισηγήσεις ειδικών και υπηρεσιακών και να ακούσει τη λογική και την τρανταχτή φωνή της κοινωνίας ενάντια στα μεταλλαγμένα. Επέλεξε να αμφισβητήσει και τελικά να ανατρέψει τους κανόνες που έθεταν οι πολυεθνικές των αγροχημικών.
Και για να μην ξεχνιόμαστε, η κυρίαρχη άποψη της εποχής εκείνης, σε πολιτικό τουλάχιστον επίπεδο, ήταν ότι είναι αδύνατο να σταματήσει κάποιος τα μεταλλαγμένα. Οι πιέσεις από την πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα και σε άλλες χώρες που αντιδρούσαν στην εισβολή των μεταλλαγμένων ήταν τακτικές και επίμονες. Η απόφαση λοιπόν ήταν θαρραλέα. Ο τότε υφυπουργός τόλμησε, το εγχείρημα του βγήκε και έγραψε ιστορία. Χωρίς πολλά πολλά.
Σήμερα ... τα πράγματα είναι αλλιώς.
Ο Υπουργός ΠΕΚΑ περηφανεύεται που ανέλαβε πρωτοβουλία να «ωραιοποιήσει» την πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τα μεταλλαγμένα. Βγάζει ανακοινώσεις, στέλνει επιστολές και αυτοσυγχαίρεται. Μιλάει για ρεαλιστική λύση. Μόνο που ο ρεαλισμός του δεν είναι παρά συμβιβασμός στο λόμπι των πολυεθνικών των μεταλλαγμένων.
Είναι φανερό ότι η μνήμη του κ. Μανιάτη είναι είτε αδύναμη, είτε επιλεκτική. Του θυμίζουμε λοιπόν τη σχετική πρωτοβουλία προκατόχου του.
Ανάμεσα στο τότε και το τώρα υπάρχουν πολλές ομοιότητες: η πλειοψηφία των κρατών-μελών και η συντριπτική πλειοψηφία των καταναλωτών εξακολουθούν να μην επιθυμούν τα μεταλλαγμένα στο χωράφι ή στο ράφι των καταστημάτων τροφίμων. Ειδικά στην Ελλάδα οι καταναλωτές ανταποκρίνονται και στηρίζουν διαχρονικά κάθε πρωτοβουλία αντίστασης στο «φύτεμα» των μεταλλαγμένων στην καθημερινότητά μας.
Υπάρχει όμως και μια σημαντική διαφορά: ένας υπουργός που δεν τολμά, που ικανοποιεί απόλυτα την Ευρωπαϊκή Επιτροπή (η οποία χωρίς να κρύβεται προωθεί τα μεταλλαγμένα), που προσπαθεί να βαφτίσει το κρέας, ψάρι. Ένας υπουργός που δείχνει να ρίχνει το βάρος του στην επικοινωνία και όχι στην ουσία. Που άλλα λέει, άλλα κάνει. Που βάζει στο κέντρο των επιλογών του τις πολυεθνικές των μεταλλαγμένων κι όχι την προστασία των πολιτών της Ελλάδας και της Ευρώπης.
Κύριε Υπουργέ, εκτός από μνήμη, έχουμε μαζί μας και χιλιάδες κόσμου που μας θυμίζουν καθημερινά να μη βάζουμε νερό στο κρασί μας. Ο δικός μας ρεαλισμός θέλει τη ριζική αλλαγή του συστήματος που επιμένει να μας ταΐσει μεταλλαγμένα παρά τη θέλησή μας. Γι’ αυτό αγωνιζόμαστε τόσα χρόνια και δεν σκοπεύουμε να σταματήσουμε. Ειδικά επί υπουργίας σας.
More...