Οι υπουργοί των μεγαλύτερων αλιευτικών δυνάμεων του κόσμου, όπως η Ε.Ε, οι Η.Π.Α και η Ιαπωνία, συμμετέχουν στη Διεθνή Διάσκεψη για την Παγκόσμια Αλιευτική Ικανότητα, που πραγματοποιείται στη Θεσσαλονίκη[1]. Οι υπουργοί επανέλαβαν τις δεσμεύσεις τους για τη μείωση των παγκόσμιων αλιευτικών στόλων και την ανάγκη για ακριβέστερη καταγραφή των αλιευτικών τους δραστηριοτήτων, χωρίς όμως συγκεκριμένες δράσεις.Με τον ευρωπαϊκό στόλο να έχει εξελιχθεί σε ένα τέρας, ικανό να αλιεύσει έως και τρεις φορές περισσότερα ψάρια από όσο αντέχουν οι θάλασσες[2], η Greenpeace καλεί τα κράτη, με πρώτη την Ελλάδα υπό την ευρωπαϊκή προεδρία, να μετουσιώσουν τα λόγια τους σε πράξεις και να διασφαλίσουν ένα υγιές μέλλον για τις θάλασσές μας και την επιβίωση εκατοντάδων χιλιάδων μικρής κλίμακας ψαράδων.
Επί δεκαετίες, οι βιομηχανικοί αλιευτικοί στόλοι της Ευρώπης λεηλάτησαν τις θάλασσες των αναπτυσσόμενων χωρών της Αφρικής και έκλεψαν κυριολεκτικά τα ψάρια από τους ντόπιους μικρούς ψαράδες, έχοντας όμως πρώτα αποδεκατίσει τους πληθυσμούς των ψαριών στα ευρωπαϊκά νερά. Το 63% των ψαριών στον Ατλαντικό υπεραλιεύεται, ενώ στη Μεσόγειο και τις ελληνικές θάλασσες, η υπεραλίευση αγγίζει το 82%, με τα ψάρια ολοένα να λιγοστεύουν[3].
Η πλεονάζουσα αλιευτική ικανότητα του Ευρωπαϊκού στόλου τις τελευταίες δεκαετίες, δηλαδή ο υπέρογκος αριθμός τεράστιων σκαφών με τη δυνατότητα και την τεχνολογία να πιάνουν και να αποθηκεύουν τρομακτικές ποσότητες ψαριών, επέφερε την υπεραλίευση και οδήγησε στην περιβαλλοντική υποβάθμιση των θαλασσών, διακυβεύοντας την επιβίωση των μικρών ψαράδων και καθιστώντας τον τομέα της αλιείας σε πολλές περιπτώσεις οικονομικά μη βιώσιμο. Η χώρα μας, αν και μικρότερη συγκριτικά αλιευτική δύναμη, υποφέρει με τη σειρά της από την υπεραλίευση και τη δραματική μείωση της αλιευτικής παραγωγής[4]. Βασικές αιτίες: η απουσία δεσμευτικών πρακτικών διαχείρισης και ελέγχου, η έλλειψη επιστημονικών δεδομένων, αλλά και η πλεονάζουσα αλιευτική ικανότητα του ελληνικού στόλου που οδήγησε στη υπερεκμετάλλευση ειδών όπως ο μπακαλιάρος, ο γαύρος και η σαρδέλα[5].
Η Greenpeace καλεί τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης, Αθ. Τσαυτάρη:
1. Να προχωρήσει στην προσαρμογή της αλιευτικής ικανότητας του ελληνικού στόλου σε βιώσιμα επίπεδα.
2. Να θέσει περιβαλλοντικά και κοινωνικά κριτήρια για την πρόσβαση των σκαφών στους αλιευτικούς πόρους και τα αλιευτικά πεδία.
3. Να προσαρμόσει την αλιευτική προσπάθεια των σκαφών με βάση τα παραπάνω κριτήρια προωθώντας τις μικρές βιώσιμες αλιευτικές πρακτικές [7] .
4. Να προχωρήσει στη δημιουργία θαλάσσιων καταφυγίων για τον περιορισμό των καταστροφικών πρακτικών και την αποτελεσματική προστασία των ιχθυαποθεμάτων[8].
Σημειώσεις προς συντάκτες:
[1]Η Διάσκεψη διοργανώθηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, υπό την αιγίδα της Ελληνικής Προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Διακήρυξη της Διάσκεψης, η οποία επίσης αποσκοπεί στη βελτίωση της συλλογής δεδομένων για την αξιολόγηση των αποθεμάτων και την αλιευτική ικανότητα, υπεγράφη από χώρες όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ιαπωνία, η Κολομβία, η Ινδονησία, οι Φιλιππίνες και χώρες της Ε.Ε.
[2]«Παρά τις συνεχείς προσπάθειες, η πλεονάζουσα αλιευτική ικανότητα του στόλου παραμένει το θεμελιώδες πρόβλημα της ΚΑλΠ. Συνολικά, οι ευρωπαϊκοί στόλοι παραμένουν ιδιαίτερα μεγάλοι σε σχέση με τους διαθέσιμους πόρους και αυτή η αναντιστοιχία είναι η ρίζα όλων των προβλημάτων που σχετίζονται με τις χαμηλές οικονομικές επιδόσεις, την ελλιπή εφαρμογή [της νομοθεσίας] και την υπερεκμετάλλευση των πόρων.» (Ευρωπαϊκή Επιτροπή, 2009.)
[3] Ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σχετικά με τη διαβούλευση για τις αλιευτικές δυνατότητες:
http://ec.europa.eu/fisheries/partne...ocument_en.pdf
[4] Σύμφωνα με στοιχεία της ΕΛ.ΣΤΑΤ
[5]Πρόσφατη ευρωπαϊκή μελέτη της Greenpeace περιγράφει ότι μια βασική αιτία της υπερεκμετάλλευσης του μπακαλιάρου, του γαύρου και της σαρδέλας είναι η πλεονάζουσα αλιευτική ικανότητα. Εκτιμά ότι η αλιευτική ικανότητα στην αλιεία μπακαλιάρου είναι κατά 29% μεγαλύτερη από τα βιώσιμα όρια στην Ελλάδα, ενώ για το γαύρο και τη σαρδέλα τα ποσοστά φτάνουν το 76% και 90% αντίστοιχα.
http://www.greenpeace.org/eu-unit/en...k-perspective/
[6] http://www.greenpeace.org/greece/el/...fp-compromise/
[7] Το άρθρο 17 της νέας Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής αναφέρει ότι κράτη μέλη πρέπει να χρησιμοποιούν διαφανή περιβαλλοντικά, κοινωνικά και οικονομικά κριτήρια, όταν κατανέμουν τις ποσοστώσεις και αποφασίζουν για την πρόσβαση σε αλιευτικά πεδία, με γνώμονα την προώθηση των βιώσιμων χαμηλής έντασης πρακτικών.
[8]Δείτε την έκθεση «Βόρειες Κυκλάδες- θαλάσσιο καταφύγιο ζωής» εδώ:
http://www.greenpeace.org/greece/el/...serves-report/
![]()
More...
Επί δεκαετίες, οι βιομηχανικοί αλιευτικοί στόλοι της Ευρώπης λεηλάτησαν τις θάλασσες των αναπτυσσόμενων χωρών της Αφρικής και έκλεψαν κυριολεκτικά τα ψάρια από τους ντόπιους μικρούς ψαράδες, έχοντας όμως πρώτα αποδεκατίσει τους πληθυσμούς των ψαριών στα ευρωπαϊκά νερά. Το 63% των ψαριών στον Ατλαντικό υπεραλιεύεται, ενώ στη Μεσόγειο και τις ελληνικές θάλασσες, η υπεραλίευση αγγίζει το 82%, με τα ψάρια ολοένα να λιγοστεύουν[3].
Η πλεονάζουσα αλιευτική ικανότητα του Ευρωπαϊκού στόλου τις τελευταίες δεκαετίες, δηλαδή ο υπέρογκος αριθμός τεράστιων σκαφών με τη δυνατότητα και την τεχνολογία να πιάνουν και να αποθηκεύουν τρομακτικές ποσότητες ψαριών, επέφερε την υπεραλίευση και οδήγησε στην περιβαλλοντική υποβάθμιση των θαλασσών, διακυβεύοντας την επιβίωση των μικρών ψαράδων και καθιστώντας τον τομέα της αλιείας σε πολλές περιπτώσεις οικονομικά μη βιώσιμο. Η χώρα μας, αν και μικρότερη συγκριτικά αλιευτική δύναμη, υποφέρει με τη σειρά της από την υπεραλίευση και τη δραματική μείωση της αλιευτικής παραγωγής[4]. Βασικές αιτίες: η απουσία δεσμευτικών πρακτικών διαχείρισης και ελέγχου, η έλλειψη επιστημονικών δεδομένων, αλλά και η πλεονάζουσα αλιευτική ικανότητα του ελληνικού στόλου που οδήγησε στη υπερεκμετάλλευση ειδών όπως ο μπακαλιάρος, ο γαύρος και η σαρδέλα[5].
«Η Ε.Ε οφείλει να αναλάβει ηγετικό ρόλο στην παγκόσμια προσπάθεια για την αποκατάσταση της υγείας των θαλασσών και να δράσει αμέσως. Την βαραίνει το ηθικό χρέος όχι μόνο απέναντι στους πολίτες του υπόλοιπου πλανήτη, αλλά και στους ίδιους τους Ευρωπαίους πολίτες, οι οποίοι εν αγνοία τους χρηματοδότησαν μέσα από τους φόρους τους την υπεραλίευση»,
δήλωσε η Άντζελα Λάζου Dean, υπεύθυνη της εκστρατείας για το θαλάσσιο περιβάλλον στο ελληνικό γραφείο της Greenpeace.«Η κυβέρνηση πρέπει να αξιοποιήσει την Ελληνική προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να επισπεύσει αυτή τη διαδικασία με συγκεκριμένες δράσεις»,
συμπλήρωσε η Λάζου Dean.Μετά την ιστορική μεταρρύθμιση της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής[5], η οποία ενίσχυσε τους κανόνες για τη διαχείριση του στόλου, οι κυβερνήσεις της Ε.Ε και άρα και η Ελλάδα, πρέπει να θέσουν σε εφαρμογή αποτελεσματικά μέτρα για τη μείωση της αλιευτικής ικανότητας των στόλων τους, χωρίς περαιτέρω καθυστέρηση. Η μείωση αυτή πρέπει να ξεκινήσει με τα μεγαλύτερα και πιο καταστροφικά αλιευτικά σκάφη βιομηχανικής κλίμακας, εγκαινιάζοντας μία στροφή προς την αλιεία μικρής κλίμακας, η οποία είναι περιβαλλοντικά βιώσιμη, δημιουργεί θέσεις εργασίας και στηρίζει τις τοπικές κοινότητες.Η Greenpeace καλεί τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης, Αθ. Τσαυτάρη:
1. Να προχωρήσει στην προσαρμογή της αλιευτικής ικανότητας του ελληνικού στόλου σε βιώσιμα επίπεδα.
2. Να θέσει περιβαλλοντικά και κοινωνικά κριτήρια για την πρόσβαση των σκαφών στους αλιευτικούς πόρους και τα αλιευτικά πεδία.
3. Να προσαρμόσει την αλιευτική προσπάθεια των σκαφών με βάση τα παραπάνω κριτήρια προωθώντας τις μικρές βιώσιμες αλιευτικές πρακτικές [7] .
4. Να προχωρήσει στη δημιουργία θαλάσσιων καταφυγίων για τον περιορισμό των καταστροφικών πρακτικών και την αποτελεσματική προστασία των ιχθυαποθεμάτων[8].
Σημειώσεις προς συντάκτες:
[1]Η Διάσκεψη διοργανώθηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, υπό την αιγίδα της Ελληνικής Προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Διακήρυξη της Διάσκεψης, η οποία επίσης αποσκοπεί στη βελτίωση της συλλογής δεδομένων για την αξιολόγηση των αποθεμάτων και την αλιευτική ικανότητα, υπεγράφη από χώρες όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ιαπωνία, η Κολομβία, η Ινδονησία, οι Φιλιππίνες και χώρες της Ε.Ε.
[2]«Παρά τις συνεχείς προσπάθειες, η πλεονάζουσα αλιευτική ικανότητα του στόλου παραμένει το θεμελιώδες πρόβλημα της ΚΑλΠ. Συνολικά, οι ευρωπαϊκοί στόλοι παραμένουν ιδιαίτερα μεγάλοι σε σχέση με τους διαθέσιμους πόρους και αυτή η αναντιστοιχία είναι η ρίζα όλων των προβλημάτων που σχετίζονται με τις χαμηλές οικονομικές επιδόσεις, την ελλιπή εφαρμογή [της νομοθεσίας] και την υπερεκμετάλλευση των πόρων.» (Ευρωπαϊκή Επιτροπή, 2009.)
[3] Ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σχετικά με τη διαβούλευση για τις αλιευτικές δυνατότητες:
http://ec.europa.eu/fisheries/partne...ocument_en.pdf
[4] Σύμφωνα με στοιχεία της ΕΛ.ΣΤΑΤ
[5]Πρόσφατη ευρωπαϊκή μελέτη της Greenpeace περιγράφει ότι μια βασική αιτία της υπερεκμετάλλευσης του μπακαλιάρου, του γαύρου και της σαρδέλας είναι η πλεονάζουσα αλιευτική ικανότητα. Εκτιμά ότι η αλιευτική ικανότητα στην αλιεία μπακαλιάρου είναι κατά 29% μεγαλύτερη από τα βιώσιμα όρια στην Ελλάδα, ενώ για το γαύρο και τη σαρδέλα τα ποσοστά φτάνουν το 76% και 90% αντίστοιχα.
http://www.greenpeace.org/eu-unit/en...k-perspective/
[6] http://www.greenpeace.org/greece/el/...fp-compromise/
[7] Το άρθρο 17 της νέας Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής αναφέρει ότι κράτη μέλη πρέπει να χρησιμοποιούν διαφανή περιβαλλοντικά, κοινωνικά και οικονομικά κριτήρια, όταν κατανέμουν τις ποσοστώσεις και αποφασίζουν για την πρόσβαση σε αλιευτικά πεδία, με γνώμονα την προώθηση των βιώσιμων χαμηλής έντασης πρακτικών.
[8]Δείτε την έκθεση «Βόρειες Κυκλάδες- θαλάσσιο καταφύγιο ζωής» εδώ:
http://www.greenpeace.org/greece/el/...serves-report/
More...