Το Μενοίκιο είναι βουνό της βόρειας Ελλάδας με υψόμετρο 1.963 μέτρα. Βρίσκεται στα σύνορα των νομών Δράμας και Σερρών. Συνδέεται στα βόρεια με τον Όρβηλο, του οποίου μπορεί να θεωρηθεί και τμήμα του, ενώ στα δυτικά με τα Όρη Βροντούς. Στις παρυφές και τους προποδές του είναι χτισμένα χωριά και κωμοπόλεις με πλούσια λαϊκή και μακεδονίτικη αρχιτεκτονική και ιδιαίτερη μουσική και λαϊκή παράδοση, όπως η Καλή Βρύση Δράμας, η Αλιστράτη, η Μικρόπολη, η Καλλιθέα Δράμας, ο Εμμανουήλ Παππάς Σερρών, το Άγιο Πνεύμα Σερρών, η Αναστασιά, η Αγριανή, το Δαφνούδι και η Νέα Ζίχνη Σερρών.
Στο 17ο χλμ Σερρών-Άνω Βροντούς υπάρχει η ταβέρνα Άρτεμης που παλαιότερα ήταν στρατιωτικό φυλάκιο.Εκεί αφήνουμε το αυτοκίνητο και πιάνουμε τον χωματόδρομο που φεύγει δεξιά και μας βγάζει σε ένα σπιτάκι με λαμαρινιένα στέγη... 30-40 μέτρα πριν το σπιτάκι και στα αριστερά μας ξεκινάει ένα μονοπάτι σημασμένο με κόκκινη μπογιά και με καπάκια απο μαρμελάδα καρφωμένα στα δέντρα..Το ακολουθούμε, περπατάμε σε ωραίο δάσος και μετά απο περίπου 20-25 λεπτά καταλήγουμε στο ρέμα.... Για να διασχίσουμε το ρέμα περνάμε απο την ''Διαβολογέφυρα'' Και καταλήγουμε στην αλάνα του ''Σεϊτάν''(ένα μικρό οροπέδιο που παλαιότερα ήταν χωράφι). Διασχίζουμε την αλάνα και αγνοούμε το μονοπάτι που φεύγει δεξιά μας για Τσίρπα και πιάνουμε το αριστερό(με σήμανση) που οδηγεί στα πατατοχώραφα!!! Eκει που το μονοπάτι κάνει μια αριστερή στροφή υπάρχει ένας βράχος που είναι ''φαγωμένος''(διακρίνεται λίγο στη φώτο),αφήνουμε το κυρίως μονοπάτι και ανεβαίνουμε στο βράχο που απο πάνω του ξεκινάει ένα άλλο μονοπάτι απίστευτης αισθητικής ομορφιάς. Το μονοπάτι κινείται μέσα σε πυκνό δάσος οξιάς και έχει κορδελάκια στα δέντρα..Πρόκειται για ένα μονοπάτι που περνάει απο τα πιο άγρια μέρη του βουνού αλλά και του Ν. Σερρών, καθώς εδώ ζουν λύκοι και αγριογούρουνα. Συνεχίζουμε, περνάμε απο ένα μικρό λιβάδι με λουλούδια και τώρα το μονοπάτι κινείται μέσα σε δάσος μαυρόπευκων σπάνιας ομορφιάς!!!!
Μετά απο 2,5 ώρες ανάβασης μέσα σε δάσος βγαίνουμε στα αλπικά λιβάδια του Μενοικίου!!!!!!Εκεί αφού ανεβοκατέβουμε 5-6 φορές λακάκια,μικρές κοιλάδες,μικρά οροπέδια και κορυφές με υψομετρική διαφορά που κυμαίνεται απο 100 έως 200 μέτρα και αφού περάσουμε απο 2 δεξαμενές νερού καταλήγουμε στο δρόμο που έρχεται απο Χιονοχώρι και που αν τον ακολουθήσουμε για λίγα μέτρα μας βγάζει σε μαντρί με γκιόλες νερού...Μπροστά μας τώρα έχουμε την κύρια κορυφογραμμή του βουνού και αφού ανέβουμε την πλαγιά με καλή κλίση φτάνουμε στην κορυφογραμμή και μετά απο 5 λεπτά αριστερής πορείας φτάνουμε στην υψηλότερη κορυφή του Μενοικίου,Μαυρομάτα 1963μ, με το σπασμένο κολωνάκι...5 ώρες κάναμε συνολικά μέχρι την κορυφή(2,5 σε δάσος και 2,5 σε αλπικό).
Μετά απο 40 λεπτά στη κορυφή και αφού τραβήξαμε τις απαραίτητες φωτογραφίες ξεκινάμε την επιστροφή έχοντας σημείο αναφοράς το χωριό 'Ανω Βροντού που διακρίνεται στο βάθος για να βγούμε στα πατατοχώραφα!!!Κατεβαίνουμε απο την κορυφή στο μαντρί με τις γκιόλες νερού που έχει και απο εκεί αφού περάσουμε μικρά οροπέδια,κοιλάδες,λακάκια μας πιάνει μπόρα!!Τελικά φτάνουμε στην απότομη πλαγιά του Τρελλού, έτσι αναφέρεται στους χάρτες της ΓΥΣ, που είναι όλο πευκόφυτη..Την κατεβαίνουμε απο ένα ισχνό μονοπάτι και καταλήγουμε σε ένα μεγάλο οροπέδιο,είναι τα λεγόμενα Πατατοχώραφα..Η κατάβαση απο την πλαγιά του Τρελλού ήταν δύσκολη γιατί τα υγρά χορτάρια ήταν οτι πρέπει για να ολισθήσεις και να τραυματιστείς, αλλά δυστυχώς ήταν η μοναδική δίοδος γιατί οι υπόλοιπες πλευρές ειναι πιο απότομες.
Απο τα Πατατοχώραφα συνεχίζουμε με νότια κατεύθυνση και μπαίνουμε στο κυρίως μονοπάτι που θα μας οδηγήσει στην Αλάνα του Σειτάν και την διαβολογέφυρα και απο εκεί συνεχίζει μέχρι το Μοναστήρι του Προδρόμου!!Αυτό το μονοπάτι είναι μοναδικής ομορφιάς και αξίας καθώς πριν απο 200-300 χρόνια το χρησιμοποιούσαν τα Καραβάνια τα οποία έφταναν μέχρι Αυστρία..Τα καραβάνια χρησιμοποιούσαν αυτό το μονοπάτι γιατί ήθελαν να αποφεύγουν την πόλη των Σέρρων επειδή τότε θέριζε η ελονοσία.Σε πολλά σημεία είναι λιθόχτιστο ενώ δε βλέπεις καν τον ουρανό..Συνεχίζουμε την πορεία μας στο καλογραμμένο μονοπάτι έχοντας δεξιά μας το Διαβολόρεμα..Το Διαβολόρεμα λίγο πιο βόρεια ενώνεται με το ρέμα Ούγκλες(ονομάστηκε έτσι απο τον ηγεμόνα Ούγκλες που έδωσε μάχες στη περιοχή)..Και καθώς περπατάμε πάνω στο μονοπάτι μπροστά μας έχουμε Έναν επισκέπτη,μια οχιά που δε κινείται καθόλου και σε πρώτη φάση μοιάζει κοιμισμένη αλλά δεν είναι..Δεν φεύγει και δε κουνιέται καθόλου,την κάνω λίγο με το μπατόν και κρύβεται κάτω απο την πέτρα..Αλλά τελικά έφυγε και χάθηκε στο ρέμα..Μετά απο 1,5 ώρα καταλήγουμε στην αλάνα του Σεϊταν,εκεί ο Αλβανός Βλάχος(ετσι μας είπε) βοσκάει τα κατσίκια και γίνεται μαμή καθώς ξεγεννά ένα κατσικάκι..Απο εκεί περνάμε την Διαβολογέφυρα και καταλήγουμε στην ταβέρνα Άρτεμης για μια παγωμένη μπύρα FIX..
Μια ορειβατική διάσχιση 11 ωρών στο Μενοίκιο έλαβε τέλος...Μερικοί όταν τους μιλάω για Μενοίκιο το σνομπάρουν,ξερομπάιρο το λένε και γυμνό αλλά δυστυχώς δεν ξέρουν..Η διαδρομή αυτή είναι απο τις ομορφότερες απο μονοπάτια μοναδικής και εξαιρετικής ομορφιάς που πατιούνται σπάνια απο ορειβάτες και σε πολλά σημεία είναι έτοιμα να κλείσουν..
1) Το σπιτάκι με τη λαμαρινιένα στέγη...30-40 μέτρα πριν ξεκινάει στα αριστερά το σημασμένο μονοπάτι.
2) Το οποίο κινείται μέσα στο δάσος
3) Και μετά απο 25 λεπτά καταλήγει στο ρέμα
4) Το οποίο περνάμε απο την Διαβολογέφυρα
5) και Βγαίνουμε στην Αλάνα του Σεϊτάν.
Στο 17ο χλμ Σερρών-Άνω Βροντούς υπάρχει η ταβέρνα Άρτεμης που παλαιότερα ήταν στρατιωτικό φυλάκιο.Εκεί αφήνουμε το αυτοκίνητο και πιάνουμε τον χωματόδρομο που φεύγει δεξιά και μας βγάζει σε ένα σπιτάκι με λαμαρινιένα στέγη... 30-40 μέτρα πριν το σπιτάκι και στα αριστερά μας ξεκινάει ένα μονοπάτι σημασμένο με κόκκινη μπογιά και με καπάκια απο μαρμελάδα καρφωμένα στα δέντρα..Το ακολουθούμε, περπατάμε σε ωραίο δάσος και μετά απο περίπου 20-25 λεπτά καταλήγουμε στο ρέμα.... Για να διασχίσουμε το ρέμα περνάμε απο την ''Διαβολογέφυρα'' Και καταλήγουμε στην αλάνα του ''Σεϊτάν''(ένα μικρό οροπέδιο που παλαιότερα ήταν χωράφι). Διασχίζουμε την αλάνα και αγνοούμε το μονοπάτι που φεύγει δεξιά μας για Τσίρπα και πιάνουμε το αριστερό(με σήμανση) που οδηγεί στα πατατοχώραφα!!! Eκει που το μονοπάτι κάνει μια αριστερή στροφή υπάρχει ένας βράχος που είναι ''φαγωμένος''(διακρίνεται λίγο στη φώτο),αφήνουμε το κυρίως μονοπάτι και ανεβαίνουμε στο βράχο που απο πάνω του ξεκινάει ένα άλλο μονοπάτι απίστευτης αισθητικής ομορφιάς. Το μονοπάτι κινείται μέσα σε πυκνό δάσος οξιάς και έχει κορδελάκια στα δέντρα..Πρόκειται για ένα μονοπάτι που περνάει απο τα πιο άγρια μέρη του βουνού αλλά και του Ν. Σερρών, καθώς εδώ ζουν λύκοι και αγριογούρουνα. Συνεχίζουμε, περνάμε απο ένα μικρό λιβάδι με λουλούδια και τώρα το μονοπάτι κινείται μέσα σε δάσος μαυρόπευκων σπάνιας ομορφιάς!!!!
Μετά απο 2,5 ώρες ανάβασης μέσα σε δάσος βγαίνουμε στα αλπικά λιβάδια του Μενοικίου!!!!!!Εκεί αφού ανεβοκατέβουμε 5-6 φορές λακάκια,μικρές κοιλάδες,μικρά οροπέδια και κορυφές με υψομετρική διαφορά που κυμαίνεται απο 100 έως 200 μέτρα και αφού περάσουμε απο 2 δεξαμενές νερού καταλήγουμε στο δρόμο που έρχεται απο Χιονοχώρι και που αν τον ακολουθήσουμε για λίγα μέτρα μας βγάζει σε μαντρί με γκιόλες νερού...Μπροστά μας τώρα έχουμε την κύρια κορυφογραμμή του βουνού και αφού ανέβουμε την πλαγιά με καλή κλίση φτάνουμε στην κορυφογραμμή και μετά απο 5 λεπτά αριστερής πορείας φτάνουμε στην υψηλότερη κορυφή του Μενοικίου,Μαυρομάτα 1963μ, με το σπασμένο κολωνάκι...5 ώρες κάναμε συνολικά μέχρι την κορυφή(2,5 σε δάσος και 2,5 σε αλπικό).
Μετά απο 40 λεπτά στη κορυφή και αφού τραβήξαμε τις απαραίτητες φωτογραφίες ξεκινάμε την επιστροφή έχοντας σημείο αναφοράς το χωριό 'Ανω Βροντού που διακρίνεται στο βάθος για να βγούμε στα πατατοχώραφα!!!Κατεβαίνουμε απο την κορυφή στο μαντρί με τις γκιόλες νερού που έχει και απο εκεί αφού περάσουμε μικρά οροπέδια,κοιλάδες,λακάκια μας πιάνει μπόρα!!Τελικά φτάνουμε στην απότομη πλαγιά του Τρελλού, έτσι αναφέρεται στους χάρτες της ΓΥΣ, που είναι όλο πευκόφυτη..Την κατεβαίνουμε απο ένα ισχνό μονοπάτι και καταλήγουμε σε ένα μεγάλο οροπέδιο,είναι τα λεγόμενα Πατατοχώραφα..Η κατάβαση απο την πλαγιά του Τρελλού ήταν δύσκολη γιατί τα υγρά χορτάρια ήταν οτι πρέπει για να ολισθήσεις και να τραυματιστείς, αλλά δυστυχώς ήταν η μοναδική δίοδος γιατί οι υπόλοιπες πλευρές ειναι πιο απότομες.
Απο τα Πατατοχώραφα συνεχίζουμε με νότια κατεύθυνση και μπαίνουμε στο κυρίως μονοπάτι που θα μας οδηγήσει στην Αλάνα του Σειτάν και την διαβολογέφυρα και απο εκεί συνεχίζει μέχρι το Μοναστήρι του Προδρόμου!!Αυτό το μονοπάτι είναι μοναδικής ομορφιάς και αξίας καθώς πριν απο 200-300 χρόνια το χρησιμοποιούσαν τα Καραβάνια τα οποία έφταναν μέχρι Αυστρία..Τα καραβάνια χρησιμοποιούσαν αυτό το μονοπάτι γιατί ήθελαν να αποφεύγουν την πόλη των Σέρρων επειδή τότε θέριζε η ελονοσία.Σε πολλά σημεία είναι λιθόχτιστο ενώ δε βλέπεις καν τον ουρανό..Συνεχίζουμε την πορεία μας στο καλογραμμένο μονοπάτι έχοντας δεξιά μας το Διαβολόρεμα..Το Διαβολόρεμα λίγο πιο βόρεια ενώνεται με το ρέμα Ούγκλες(ονομάστηκε έτσι απο τον ηγεμόνα Ούγκλες που έδωσε μάχες στη περιοχή)..Και καθώς περπατάμε πάνω στο μονοπάτι μπροστά μας έχουμε Έναν επισκέπτη,μια οχιά που δε κινείται καθόλου και σε πρώτη φάση μοιάζει κοιμισμένη αλλά δεν είναι..Δεν φεύγει και δε κουνιέται καθόλου,την κάνω λίγο με το μπατόν και κρύβεται κάτω απο την πέτρα..Αλλά τελικά έφυγε και χάθηκε στο ρέμα..Μετά απο 1,5 ώρα καταλήγουμε στην αλάνα του Σεϊταν,εκεί ο Αλβανός Βλάχος(ετσι μας είπε) βοσκάει τα κατσίκια και γίνεται μαμή καθώς ξεγεννά ένα κατσικάκι..Απο εκεί περνάμε την Διαβολογέφυρα και καταλήγουμε στην ταβέρνα Άρτεμης για μια παγωμένη μπύρα FIX..
Μια ορειβατική διάσχιση 11 ωρών στο Μενοίκιο έλαβε τέλος...Μερικοί όταν τους μιλάω για Μενοίκιο το σνομπάρουν,ξερομπάιρο το λένε και γυμνό αλλά δυστυχώς δεν ξέρουν..Η διαδρομή αυτή είναι απο τις ομορφότερες απο μονοπάτια μοναδικής και εξαιρετικής ομορφιάς που πατιούνται σπάνια απο ορειβάτες και σε πολλά σημεία είναι έτοιμα να κλείσουν..
1) Το σπιτάκι με τη λαμαρινιένα στέγη...30-40 μέτρα πριν ξεκινάει στα αριστερά το σημασμένο μονοπάτι.
2) Το οποίο κινείται μέσα στο δάσος
3) Και μετά απο 25 λεπτά καταλήγει στο ρέμα
4) Το οποίο περνάμε απο την Διαβολογέφυρα
5) και Βγαίνουμε στην Αλάνα του Σεϊτάν.